مدیریت و رهبری به سبک شیخ محمد

17.00

 

عنوان: مدیریت و رهبری به سبک شیخ محمد

نویسنده: یاسر جرار

مترجم: علی علی پناهی

ناشر: بهار سبز

موضوع: مدیریت

رده سنی: بزرگسال

تعداد صفحات: 218

Qty:
Comparison
Categories: ,

Description

معرفی کتاب مدیریت و رهبری به سبک شیخ محمد اثر یاسر جرار

“مدیریت و رهبری به سبک شیخ محمد” یا “درس های رهبری حاکم دوبی” کتابی است به قلم “یاسر جرار” که داستانی جدید برای گفتن دارد. داستان پیشرفت و پدیده شدن دوبی که نام آن مترادف با پویایی و اصلاحات است، سبب شده تا این شهر در میان پیشرفته ترین شهرهای جهان قرار بگیرد. در نتیجه برقراری پیوند با دیگر شهرها، پروژه های جسورانه ی آینده نگر، بستری سهل برای تجارت، وضعیت مرکزی و شبکه های تجاری قدرتمند آن، دوبی همچون شهرهایی نظیر هنگ کنگ، میامی و سنگاپور، شهره ی جهان شده است.
اما “مدیریت و رهبری به سبک شیخ محمد” داستانی درباره ی دوبی نیست! این ماجرای شیخی است که با سبک مدیریتی خود، دوبی را به مرکز تجارت قدرتمندی بدل ساخت. شیخ محمد بن رشید المکتوم، معاون رییس جمهور و نخست وزیر ایالات عربی امارات، حکمران دوبی و یکی از شناخته شده ترین و تحسین شده ترین رهبران در منطقه ی خاورمیانه است. وی با بینش جسورانه و توانایی های خود میراثی خارق العاده را علی رغم تمام مسائل موجود بر جای گذاشته است.
“مدیریت و رهبری به سبک شیخ محمد” به قلم “یاسر جرار” چکیده ای از درس های آموزنده است که از مشاهده ی مستقیم عملکرد او و به وسیله ی مصاحبه هایی که با وزیران و اعضای کابینه ی او در دو دهه ی گذشته صورت گرفته، به دست آمده است. “مدیریت و رهبری به سبک شیخ محمد” نمایی درونی از نحوه ی مدیریت، الگوهای رهبری شخصی او و نحوه ی ارائه ی کارها را به دست می دهد و حتی اگر خواننده به دنبال این نباشد که روزی پیشوای سیاسی شود، هر رهبر یا مدیری می تواند با مطالعه ی “درس های رهبری حاکم دوبی”، توانایی های خود را ارتقا ببخشد. این درس ها خصوصا برای بازارهای نوظهور که شرایط و زمینه ی آن ها برای کمک گرفتن از روش های رهبری غربی مساعد نیست، بسیار مفید و مناسب می باشد.

نوآوری کنید تا نابود نشوید، تغییر کنید وگرنه شما را تغییر خواهند داد. این شعار مرکزی این کتاب است. کتابی به قلم یاسر جرار پیرامون درس‌ها و نکته‌های مدیریتی شیخ محمد حاکم دوبی، کسی که یک منطقه‌ی بیابانی خشک و سوزان را بدل به یکی از هشت شهر برتر جهان کرد.

همه‌ی ما به‌خوبی می‌دانیم که دوبی کجاست و تا سال‌ها قبل چه وضعی داشت؛ اما واقعاً چه اتفاقی افتاد که ظرف حدود دو دهه توانست به رفاه و ثروت برسد و بالاترین رتبه‌های جهانی را در تجارت، اقتصاد و سرمایه‌گذاری روی پروژه‌های بزرگ، از آن خود کند؟ مگر نه این است که دوبی بدون منابع طبیعی و با آب و هوای گرم و خشک است؟ پس چه شد که توانست بر محدودیت‌های خود غلبه کند و به‌سرعت رشد کند و خود را در ردیف برترین و باثبات‌ترین شهرهای منطقه‌ی خلیج فارس قرار دهد؟

حقیقت این است که ما فقط شاهد رشد چشمگیر و آوازه‌ی بلند آن بوده‌ایم و احتمالاً نمی‌دانیم که این پیشرفت و آوازه‌ی بلند مرهون مدیریت و رهبری چه کسی و انتخاب و اجرای چه رویکردی بوده است. این کتاب با جزئیات به شما می‌آموزد که اندیشه‌های بلندپروازانه، اهل عمل بودن و ریسک‌پذیری یک مدیر یا رهبر و همچنین انتخاب و هدایت مدیران کاردان و باانگیزه و اهمیت دادن به امر آموزش، نظارت و ارزیابی آنان و پیگیری قاطعانه و مسئولانه‌ی دستورات خود، چگونه می‌تواند چرخ‌های اقتصادی یک کشور یا یک کسب‌وکار را به حرکت درآورد.

وقتی در سال ۲۰۱۵، مجمع جهانی اقتصاد و رسانه‌های خبری، دوبی را نمونه‌ی خوبی برای پیشرفت و توسعه‌ی سریع معرفی می‌کنند، این پزسش مطرح می‌شود که بندری کوچک که در سال ۱۹۸۰ چیزی جز رطوبت، آفتاب سوزان، ماسه‌های داغ و صحرای خشک و بی‌آب و علف نداشت، چگونه توانسته به یکی از مراکز تجاری جهان تبدیل شود؟

چه اتفاقی افتاده است که ۷۰% شرکت‌های موفق جهان در سال ۲۰۱۶ در دوبی دفتر مرکزی داشته‌اند و براساس جریان کالا، خدمات، سرمایه انسانی و نیز جریان اطلاعات، دوبی یکی از هشت شهر برتر جهان معرفی می‌شود؟

پرسش مهم‌تر این است که دوبی چگونه توانسته تولید ناخالص داخلی خود را از ۱۱ میلیارد دلار در سال ۱۹۹۵، به ۱۰۱ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۵ افزایش دهد؟ آیا این تحولات در سایه‌ی فروش نفت حاصل شده است؟

در پاسخ به پرسش اخیر، بد نیست بدانید که سهم درآمدهای نفتی دوبی در طی همین بیست سال از ۱۸% به ۲/۱% کاهش، صادرات آن ۶۴۵% افزایش و سرمایه ثابت ناخالص آن ۷۳۳% رشد داشته است.

دوبی در سال ۲۰۱۷ در شرایطی توانسته ۵/۱۵ میلیون گردشگر جذب کند که نه طبیعت زیبایی دارد، نه موزه شاخصی، نه شهر تاریخی و نه تنوع مکانی و جغرافیایی. براساس بسیاری از رتبه‌بندی‌ها، مثل شاخص جهانی کیفیت، دوبی در خاورمیانه و شمال افریقا شهری درجه یک شناخته شده و بر اساس برخی شاخص‌های دیگر، جایگاه دوبی در سال ۲۰۱۶ از نظر کیفیت زندگی؛ از توکیو، پکن و سئول بالاتر ارزیابی شده است.

حال این پرسش مطرح می‌شود که این همه تحول که به گوشه‌ای از آن اشاره شد، چگونه اتفاق افتاده است؟ مدیریت دوبی از کدام روش مدیریتی استفاده کرده که توانسته برج ۱۶۳ طبقه‌ی خلیفه را در مدت ۴۷ ماه و متروی دوبی را که هر روز نهصد هزار نفر از آن استفاده می‌کنند، فقط در عرض ۴ سال بسازد؟ یا فرودگاه بین‌المللی دوبی را که بزرگ‌تر از فرودگاه هیترو لندن است، بدون بروز هرگونه فسادی بسازد و به‌موقع نیز آن را افتتاح کند.

مدیریت دوبی از چه شیوه مدیریتی استفاده کرده که توانسته بیش از ۷۰۰۰ شرکت مشهور خارجی مثل مایکروسافت را برای فعالیت در منطقه آزاد شهر اینترنتی دوبی گرد هم آورد؟

این کتاب به پرسش‌های فوق و بسیاری پرسش‌های دیگر در مورد موفقیت‌های دوبی که بیشتر به معجزه شبیه‌اند پاسخ خواهد داد و شما را با شیوه‌های رهبری و مدیریتی شیخ محمد، رهبر دوبی و نخست وزیر امارات متحده آشنا خواهد کرد.

 

 

قسمت هایی از کتاب مدیریت و رهبری به سبک شیخ محمد (لذت متن)
 شیخ محمد به موازات ایجاد مجتمع های تخصصی، به این نکته نیز پرداخته است که دوبی به مقصد گردشگری تبدیل شود. موفقیت این امر نیز برای بسیاری از افراد با شک و تردید همراه بود. در سال های 1980 که شیخ محمد تازه توسعه هواپیمایی و صنعت گردشگری را آغاز کرده بود، میزان موفقیت امروز در این صنعت غیرقابل تصور بود. بسیاری از اشخاص در منطقه، و حتی در دوبی، تصور می کردند که او احمق است که به دنبال خدماتی چون گردشگری و خدمات بیمارستانی است. یک روز او دیدگاه خودش در مورد گردشگری را در جلسه وزرای شورای همکاری خلیج فارس در کویت مطرح کرد. وقتی شیخ محمد از آن ماجرا سخن می گوید، یادآوری می کند که سایر وزرا ترجیح می دادند که در مورد سیاست بحث کنند، اما وقتی نوبت سخنرانی من رسید، اصرار داشتم که موضوع عوض شود و به کسب و کار بپردازند. او از وزرا پرسید: «چرا ما تلاش نمی کنیم این منطقه، بخصوص دوبی را به عنوان مقصد گردشگری توسعه دهیم تا مردم را از سراسر دنیا جذب کنیم؟» هیچ کس پاسخ نداد. او در ادامه گفت که طرحی دارد تا دوبی را به عنوان یکی از اهداف مهم گردشگری تبدیل کند. وزرا خندیدند و یکی از آن ها پرسید: «در دوبی چه چیزی وجود دارد تا به هدف گردشگری تبدیل شود؟ شما جز رطوبت، آفتاب سوزان، ماسه های داغ و صحرای خشک و بی آب و علف چیزی ندارید.» شیخ محمد می گوید: «من از طرح پرسش خیلی متاسف شدم. وزرای مربوطه این فرصت را داشتند تا به من کمک کنند این رویا را تحقق ببخشیم، اما آن ها آب سرد روی این ایده پاشیدند». شیخ محمد مخالفت آن ها را نپذیرفت، بلکه در تصمیم خود جدی تر شد. دوبی از هوای گرم سر تا سر سال، سواحل بکر و صحرای زیبا برخوردار اس