سکوت

کتاب سکوت اثری از سوزان کین با ترجمه درسا عظیمی است. این کتاب به قدرت درونگراها می‌پردازد. آن هم در جهانی که از سخن گفتن باز نمی‌ایستد!

این کتاب به عنوان یکی از کتاب‌های پرفروش نیویورک تایمز و آمازون شناخته شد و یکی از بهترین کتاب‌ها در زمینه‌ خلاقیت و نبوغ، روانشناسی رفتاری، روابط بین فردی، مدیریت و کسب‌وکار است.

درباره کتاب سکوت

سوزان کین، زمانی که تصمیم گرفت کتاب سکوت را بنویسد، انرژی و زمان بسیاری را صرف کرد و البته اثری آفرید که ارزشش را داشت. کتابی کاربردی برای تمام آن‌هایی که دوست دارند با درونگراها و درونیگرایی آشنا شوند و یا خودشان یکی از همین افراد هستند و همیشه خودشان را دست کم گرفته‌اند.

در هر جامعه‌ای که نگاه کنیم، حتی در برونگراترین جوامع، چیزی نزدیک به یک سوم مردم درونگرا هستند و البته که چنین چیزی مشکل ما نیست. مشکل ما این است که در تقریبا همه جوامع، درنگراها در اقلیت قرار می‌گیرند و میزان قدرت و توانمندی آن‌ها، دست کم گرفته می‌شود و گاه حتی تلاش‌هایشان دیده هم نمی‌شود. در نهایت، ضرر این موضوع متوجه جامعه می‌شود.

کتاب سکوت به تشریح وضعیت درونگراها در جامعه، شغل، خانواده و روابط عاطفی و … پرداخته است. او راهکارهای مناسبی را ارائه داده است که هم برای درونگراها مفید و موثر است و هم برای برونگراهایی که با درونگراها در ارتباط هستند. در حقیقت کاری که او در این کتاب می‌کند این است که با استناد به آخرین دستاوردهای علمی در این زمینه، دید جامعه و حتی دید خود درونگراها را به درونگرایی تغییر می‌دهد.

کتاب سکوت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن کتاب سکوت هم برای افراد درونگرا و هم برای افراد برونگرا خوب است. درونگراها می‌توانند از راهکارهای عالی این اثر استفاده کنند و برونگراها می‌توانند با زندگی قشری از جامعه آشنا شوند که در اقلیت هستند و کمتر درباره‌شان سخن گفته شده است.

درباره سوزان کین

سوزان کین در ۲۰ مارچ ۱۹۶۸ در آمریکا به دنیا آمد. او نویسنده است و پیش از این به وکالت و مشاوره در زمینه‌ی گفتگو مشغول بود. کتاب او، سکوت، که با نام قدرت سکوت هم ترجمه شده است، در نظرسنجی گودریدز به عنوان بهترین کتاب غیر داستانی برگزیده شد.

درباره کتاب سکوت

فقط کافی است موضوع این کتاب را با دوستان، خانواده و آشنایان خود در میان بگذارید تا متوجه شوید که تا چه اندازه افراد، درونگرا بودن خود را بعید میدانند. طبیعی است که بسیاری از درونگراها حتی از خودشان هم پنهان هستند.

ما با سیستم ارزشی خاصی زندگی میکنیم که من نامش را ایده‌آل برونگرا می‌نامم. باور عموم بر این است که خودِ ایده‌آل اجتماعی، گروهی و در بین جمعیت راحت و آرام است، یک فرد برونگرا عمل را به تفکر، ریسک‌پذیری را به محتاط بودن و قاطعیت را به شک داشتن ترجیح میدهد. او سریع تصمیم می‌گیرد، حتی اگر احتمال اشتباه کردنش بالا باشد، در کار تیمی موفق است و در گروه‌های مختلف به خوبی ارتباط برقرار میکند.

ما دوست داریم فکر کنیم که به فردگرایی اهمیت میدهیم، اما همگیمان بیشتر اوقات یک نوعی فردیت را تحسین میکنیم، همان نوعی که به راحتی «خودش را نشان میدهد». درست است که ما فنّاوری انزواطلبهای خوش ذوقی که کمپانی‌های خودشان را در گاراژ خانه‌شان راه‌اندازی میکنند تا هر شخصیتی را که دوست دارند داشته باشند، میپذیریم، اما آنها استثنا هستند و توجه ما به طور کلی جذب کسانی میشود که دارا و ثروتمند هستند، یا سعی میکنند به آنچه میخواهند برسند.

درونگرایی، به همراه مشتقاتش چون حساسیت، جدیت، خجالت و کمرویی – در حال حاضر ویژگی یک شخصیت طبقه دومی، جایگاهی میان ناامیدی و آسیب‌شناسی محسوب میشود. درونگراهایی که تحت سیطره ایده‌آلهای برونگرایی زندگی میکنند، مانند زنانی هستند که در دنیای مردانه زندگی میکنند و به علت صفتی که در وجودشان نهفته است به چشم نمی‌آیند. برونگرایی سبک شخصیتی فوق‌العاده جذابی است، اما ما این ویژگی را به استانداردی سرکوبگر تبدیل کردهایم که بیشتر ما حس میکنیم باید از آن پیروی کنیم.