اکسیر

توضیحات

کتاب “اکسیر” شامل “بیست درس معنوی برای آفرینش زندگی دلخواه” است که دکتر “دیپاک چوپرا” آن را به نگارش در آورده است. اخیرا “دیپاک چوپرا” به دنیای داستان ورود کرده و این حرکت او نتایج متفاوتی را به همراه داشته است. این بار ، او مقداری از فرهنگ عامیانه را در “بیست درس معنوی برای آفرینش زندگی دلخواه” آمیخته است.

معرفی کتاب اکسیر اثر دیپاک چوپرا

“دیپاک چوپرا” با استناد به افسانه های کاملوت و استفاده از آرتور و مرلین به عنوان استعاره هایی از جوینده ی جاویدان و خرد درونی ، ابزارهایی را برای یافتن افسون در آن ها به خوانندگان می دهد.

این کتابی است که حکمت هندو را در داستان شاه آرتور و جادوگر مرلین باز می کند. به جای اینکه مستقیما به خواننده آموزش دهد ، این درس از طریق داستان هایی درباره مرلین و آرتور جوان ارائه می شود.

هر درس دارای یک داستان ، یک توضیح از درس و یک توضیح از معنی استفاده از درس در زندگی شما است. این یک روش هوشمندانه برای معرفی این مفاهیم معنوی به فردی است که در فرهنگی متفاوت پرورش یافته است ، خصوصا اگر شخص به داستان های شاه آرتور علاقمند باشد. حتی اگر در جستجوی مفاهیم معنوی هم نیستید ، می توانید از خواندن این کتاب درس های زندگی کسب کنید.

بخش نخست کتاب “اکسیر” از دکتر “دیپاک چوپرا” ذهن خواننده را برای ورود به جهان کیمیاگر آماده می کند و پس از آن در بخش دوم کتاب، “بیست درس معنوی برای آفرینش زندگی دلخواه” ارائه می شود. در بخش سوم و آخر کتاب “اکسیر” ، “دیپاک چوپرا” هفت گام کیمیاگری را آموزش می دهد و این گام ها خلاصه ای از همه ی آن چیزی است که مرلین به آرتور آموخته است.

درباره کتاب اکسیر

سی سال است که درباره دانش کیمیاگری تعلیم داده‌ام. به گلاستون‌بری(۴) و ناحیه غرب کشور کوچ کرده‌ام. از کوه تور(۵) صعود کرده‌ام و تپه‌ای را که می‌بایست خوابگاه آرتور و شوالیه‌هایش باشد دیده‌ام.

اما گاه پررمز و رازتر این است که نیاز به تحول، مرا به کیمیاگری بازمی‌گرداند. هرسال احساس کرده‌ام که زمانه ما بیش از همیشه به این اکسیر نیاز دارد. اکنون که بزرگ شده‌ام، اوقات حرفه‌ای‌ام را با گفت‌وگو و نوشتن درباره چگونگی دستیابی به آزادی و توفیق کامل می‌گذرانم. همین اواخر بود که دریافتم آنچه درباره‌اش گفت‌وگو می‌کنم کیمیاگری است.

سرانجام بر آن شدم که یکی از راه‌های هیجان‌انگیز برای پرداختن به این موضوع، از طریق یکی از شگفت‌ترین روابطی است که تاکنون ثبت شده است: رابطه مرلین و آرتور خردسال در غار بلورین. آن‌گونه که این کتاب عرضه می‌کند ـ غار بلورین ـ جایگاهی ارجمند در دل انسان است.

پناهگاه امنِ ندایی خردمند که ترس را نمی‌شناسد، مأمنی که محنت جهان بیرون در آن راه ندارد. در غار بلورین همواره کیمیاگری بوده و خواهد بود: فقط باید داخل بشوید و گوش فرا دهید. مردمان امروز همان‌قدر در جهان کیمیاگر زندگی می‌کنند که مردمان نسل‌های پیشین.

جوزف کمپبل(۶) ـ آموزگار بزرگ اساطیر ـ گفته است هرکس که در گوشه‌ای از خیابان منتظر است تا چراغ سبز شود، در انتظار گام نهادن به جهان اعمال قهرمانی و کردار اسطوره‌ای است. فقط فرصت را غنیمت نمی‌شمارد.

بدون توجه به شمشیری که در سنگ لبه پیاده‌رو فرو رفته است، از خیابان عبور می‌کنیم. سفر به اعجاز از این‌جا آغاز می‌شود. بهترین زمانِ آغاز آن اکنون است. راه کیمیاگر در زمان وجود ندارد: همه‌جا هست و هیچ‌جا نیست؛ متعلق به همه است و از آنِ هیچ‌کس.

بخش یک:  ورود به جهان کیمیاگر

مردم می خواهند بدانند چرا من ـ که از هند می آیم ـ تا این اندازه به کیمیاگران علاقه مندم. پاسخم این است که: در هند، ما هنوز معتقدیم که کیمیاگران وجود دارند. کیمیاگر چیست؟ نه کسی که صرفاً قادر به تبدیل فلزات است، بلکه کسی که می تواند تحول ایجاد کند.

کیمیاگر می تواند ترس را به شادی و ناکامی را به کامروایی بدل کند.

کیمیاگر می تواند محدود به زمان را به بی زمان تبدیل کند.

کیمیاگر می تواند شما را فراسوی محدودیت ها به نامحدود ببرد.

وقتی در هند بزرگ می شدم می دانستم همه این ها حقیقت دارد. گاه پیرمردانی که پیراهن سفید به تن و صندل به پا داشتند به خانه ما می آمدند و حتی در برابر چشمان پسرکی بهت زده، موجودات بسیار ویژه ای به نظر می رسیدند. کاملاً در آرامش بودند.

از وجودشان شادمانی و عشق می تراوید، و گویی فراز و نشیب های خروشان زندگیِ روزمره کوچک ترین اثری به حال آن ها نداشت. ما آن ها را گورو یا مشاوران معنوی می خواندیم. اما مدت ها به درازا کشید تا دریابم که گوروها و کیمیاگران یکسانند. هر جامعه ای آموزگاران و حکیمان و شفادهندگان خود را داراست. گورو فقط واژه دیگری برای صاحبان فرزانگی معنوی بود.

در غرب، کیمیاگر عمدتاً به صورت ساحری انگاشته می شود که به کیمیاگری سرگرم است و مس را به طلا تبدیل می کند. کیمیاگری در هند نیز مرسوم است ( در واقع در هند اختراع شد ) ، اما واژه کیمیا به راستی واژه ای رمزی است و به مفهوم تبدیل آدمیان به طلاست، و تبدیل ویژگی های حقیرمان ـ ترس و جهل و نفرت و شرم ـ به گرانقدرترین گوهر موجود ـ عشق و توفیق! ـ پس آموزگاری که بتواند به شما بیاموزد چگونه خود را به انسانی آزاد و دوست داشتنی تبدیل کنید، صاحب اوصاف کیمیاگر است و همواره کیمیاگر بوده است.

وقتی در دهلی نو به دبیرستان می رفتم، پیشاپیش درباره نامدارترین کیمیاگر سنت غرب ـ مرلین ـ بسیار می دانستم. مانند مابقی افراد، بی درنگ به او دل بستم. چندی نگذشت که همه جهانش بر من گشوده شد.

قسمت هایی از کتاب اکسیر

مردم می خواهند بدانند چرا من که از هند می آیم تا این اندازه به کیمیاگران علاقه مندم. پاسخم این است که: در هند، ما هنوز معتقدیم که کیمیاگران وجود دارند. کیمیاگر چیست؟ نه کسی که صرفا قادر به تبدیل فلزات است، بلکه کسی که می تواند تحول ایجاد کند.

کیمیاگر می تواند ترس را به شادی و ناکامی را به کامروایی بدل کند. کیمیاگر می تواند محدود به زمان را به بی زمان تبدیل کند. کیمیاگر می تواند شما را فراسوی محدودیت ها به نامحدود ببرد. وقتی در هند بزرگ می شدم می دانستم همه این ها حقیقت دارد. گاه پیرمردانی که پیراهن سفید به تن و صندل به پا داشتند به خانه ما می آمدند و حتی در برابر چشمان پسرکی بهت زده، موجودات بسیار ویژه ای به نظر می رسیدند.

کاملا در آرامش بودند. از وجودشان شادمانی و عشق می تراوید، و گویی فراز و نشیب های خروشان زندگی روزمره کوچک ترین اثری به حال آن ها نداشت. ما آن ها را گورو یا مشاوران معنوی می خواندیم.

اما مدت ها به درازا کشید تا دریابم که گوروها و کیمیاگران یکسانند. هر جامعه ای آموزگاران و حکیمان و شفادهندگان خود را داراست. گورو فقط واژه دیگری برای صاحبان فرزانگی معنوی بود. در غرب، کیمیاگر عمدتا به صورت ساحری انگاشته می شود که به کیمیاگری سرگرم است و مس را به طلا تبدیل می کند.

کیمیاگری در هند نیز مرسوم است ( در واقع در هند اختراع شد ) ، اما واژه کیمیا به راستی واژه ای رمزی است و به مفهوم تبدیل آدمیان به طلاست، و تبدیل ویژگی های حقیرمان ترس و جهل و نفرت و شرم به گرانقدرترین گوهر موجود عشق و توفیق! پس آموزگاری که بتواند به شما بیاموزد چگونه خود را به انسانی آزاد و دوست داشتنی تبدیل کنید، صاحب اوصاف کیمیاگر است و همواره کیمیاگر بوده است.

دیپاک چوپرا (به انگلیسی: Deepak Chopra) (به هندی: दीपक चोपड़ा) (متولد ۱۹۴۶ در دهلی-نو)، نویسنده و پزشک آمریکایی هندی الاصل است.او بخاطر ترویج طب روحانی در میان بسیاری مردمان از کشورهای مختلف شهرت دارد.

او تحصیلات عالیه پزشکی خود در آمریکا را در دانشگاه ویرجینیا به پایان برد و تا کنون در دانشگاه تافتز و دانشگاه بوستون تدریس کرده.دیپاک چوپرا در دهلی نو به دنیا آمد، پدر و مادر او کریشان چوپرا و پوشپا چوپرا نام داشتند. زبان مادری او پنجابی است.پدر بزرگ پدری او گروهبان ارتش بریتانیا بود.

کتاب های مرتبط

1- معرفی کتاب اکسیر در یوتیوب

2- معرفی کتاب اکسیر در آپارات