توضیحات
کتاب «هیاهوی زمان» (The Noise of Time) رمانی است از جولین بارنز (Julian Barnes)، نویسندهٔ برجستهٔ انگلیسی و برندهٔ جایزهٔ بوکر. این اثر در سال ۲۰۱۶ منتشر شد و در ایران با ترجمه‌های پیمان خاکسار (نشر چشمه) و سپاس ریوندی (نشر ماهی) در دسترس است.
📘 مشخصات کتاب
| ویژگی | توضیحات |
|---|---|
| عنوان | هیاهوی زمان |
| نویسنده | جولین بارنز |
| سال انتشار | ۲۰۱۶ |
| موضوع | رمان تاریخی – زندگینامهٔ داستانی |
| شخصیت محوری | دمیتری شوستاکوویچ (آهنگساز روس) |
| مترجمان فارسی | پیمان خاکسار / سپاس ریوندی |
| ناشران فارسی | چشمه، ماهی |
| حجم | حدود ۱۸۰–۲۰۰ صفحه |
🧠 دربارهٔ داستان
- رمان به زندگی دمیتری شوستاکوویچ، آهنگساز بزرگ روس، در دوران حکومت استالین می‌پردازد.
- بارنز با نثری شاعرانه و روان، کشمکش‌های درونی این هنرمند را در برابر استبداد سیاسی و فشار ایدئولوژیک روایت می‌کند.
- داستان در سه مقطع زمانی روایت می‌شود:
- ۱۹۳۶: شوستاکوویچ در اوج جوانی، پس از انتقاد روزنامهٔ پراودا از اپرایش، هر شب کنار آسانسور می‌ایستد تا اگر مأموران امنیتی آمدند، خانواده‌اش بیدار نشوند.
- ۱۹۴۸: او مجبور می‌شود به‌عنوان نمایندهٔ فرهنگی شوروی به آمریکا سفر کند و برخلاف باورهایش سخنرانی کند.
- ۱۹۶۰: در دوران خروشچف، به اجبار به حزب کمونیست می‌پیوندد؛ تصمیمی که او را تا پایان عمر درگیر عذاب وجدان می‌کند.
✨ مضامین کلیدی
- هنر و قدرت: آیا هنر می‌تواند مستقل از سیاست بماند؟
- ترس و بقا: هنرمند چگونه میان نبوغ فردی و بقای شخصی تعادل برقرار می‌کند؟
- وجدان و سازش: شوستاکوویچ بارها میان حقیقت هنری و فشار سیاسی مجبور به انتخاب می‌شود.
- زمان و تاریخ: بارنز نشان می‌دهد که هنر، فراتر از هیاهوی زمان، ماندگار است.
🎨 سبک نگارش
- نثر موجز، شاعرانه و پر از تأملات فلسفی.
- روایت درونی و ذهنی، همراه با مونولوگ‌های طولانی شوستاکوویچ.
- ترکیب تاریخ واقعی با تخیل ادبی، بدون تبدیل شدن به یک زندگینامهٔ خشک.
📌 اهمیت کتاب
- «هیاهوی زمان» تصویری روشن از رابطهٔ هنر و استبداد ارائه می‌دهد.
- بارنز با این رمان نشان می‌دهد که چگونه یک هنرمند بزرگ می‌تواند در دل فشارهای سیاسی همچنان صدای خود را حفظ کند.
- کتاب در ایران با استقبال زیادی روبه‌رو شد و به‌ویژه ترجمهٔ پیمان خاکسار به خاطر نثر روان و وفاداری به لحن بارنز مورد توجه قرار گرفت.
✍️ جمع‌بندی:
«هیاهوی زمان» فقط داستان یک آهنگساز نیست؛ بلکه روایت سرنوشت همهٔ هنرمندانی است که در برابر قدرت‌های سیاسی قرار می‌گیرند. بارنز با این رمان نشان می‌دهد که هنر، حتی اگر موقتاً خاموش شود، در نهایت از هیاهوی زمان فراتر می‌رود و باقی می‌ماند.