توضیحات
کتاب جشن بی‌معنایی اثر مشهور و فلسفی میلان کوندرا، مسائلی چون ارتباطات انسانی، تنهایی، معنا و بی‌معنایی را مورد توجه قرار می‌دهد. کوندرا در این کتاب با لحن و زبانی طنز، به تلخی و گزندگی بی‌معنایی روابط و پلیدی زندگی اشاره دارد.
درباره کتاب جشن بی‌معنایی
میلان کوندرا در «جشن بی معنایی»، زیر نوری روشن کننده‌تر، به مهمترین مسائل دنیا و بشریت می پردازد، بی آنکه حتی جمله ای جدی به کار برد، گویی شیفته واقعیت های دنیای معاصر است، اما از واقع گرایی دوری می جوید. کسانی که کتابهای قبلی کوندرا را خوانده اند، می دانند که میل به نگاشتن رمانی که «غیر جدی» بودن عنصری جدایی ناپذیر از پیکره ی آن باشد، دور از انتظار نبود.
در بسیاری از فصلهای رمان «جاودانگی»، گوته و همینگوی با هم گردش می کنند، گفت و گو می کنند و خوش میگذرانند. پس از آن، در رمان «آهستگی»، ورا، همسر نویسنده، به شوهرش می گوید: «بارها به من گفته ای دوست داری یک روز رمانی بنویسی که هیچ کلمه جدی ای در آن نباشد… از همین حالا به تو می گویم که احتیاط کن، دشمنانت در کمین آن روز نشسته اند.»
کوندرا اما، احتیار نمی کند و در «جشن بی معنایی» به رویای زیباشناختانه دیرینش به تمامی جان می دهد، رمانی که خلاصه شگفت آوری از تمام آثار اوست. خلاصه ای عجیب و خنده دار با خاتمه ای خنده دارتر، پس می خندیم، همانا به دوره ای که در آن زندگی می کنیم، عصری که به کمدی شبیه است، چون استعداد شوخ طبعی اش را به تمامی از کف داده است. چه چیز دیگری میتوان درباره «جشن بی معنایی» گفت؟ هیچ، کتاب را در دست بگیرید و بخوانید!
دربارۀ کتاب جشن بی‌معنایی:
این رمان که در هفت فصل گردآوری شده است، در هر بخش به مسائل فلسفی جداگانه‌ای می‌پردازد. در سراسر رمان جشن بی‌معنایی (The Festival of Insignificance) نمی‌توان شاهد جریانی یک‌دست بود. این داستان‌های متفاوت مطرح‌کنندۀ از هم گسیختگی انسان‌ها از یکدیگر هستند. به عنوان مثال در یکی از داستان‌ها، الن یکی از کاراکترهای اصلی به دنبال مادری است که در 10 سالگی او را ترک کرده و در ذهنش با مادرش حرف می‌زند.
کاراکتر دیگر به نام رومن به قدری از دیگران فرار می‌کند که با وجود علاقه زیادش به بازدید از نمایشگاه تابلوهای مارک شاگال، با تماشای افراد حاضر در نمایشگاه از این کار پشیمان می‌شود.
هدف میلان کوندرا (Milan Kundera) از نگارش این کتاب در بخش‌های کوچک را در انتهای رمان متوجه می‌شوید. او با روایت غیرخطی و مدرن خود به طور نامرتب پازلی از فرم و محتوا را به شما ارائه می‌دهد و به همین علت یافتن روابط میان هر بخش کتاب برای شما جذاب خواهد بود.
کوندرا در این رمان به روابط گوناگون افراد و هویت از دست رفتۀ انسان با زبانی فلسفی می‌پردازد و افکار و دیدگاه‌های فلسفی کانت، شوپنهاور و هگل را از زبان کاراکترهای کتاب بیان می‌کند. در بخش‌هایی از رمان به حکومت‌های توتالیتر و همچنین اعضای حزب کمونیسم شوروی و موضوعات سیاسی و نوع حکومت‌ها نیز اشاره‌های مستقیم شده است.
نویسنده با نگاهی انتقادی روابط انسانی به‌ویژه رابطۀ زوج‌ها را مورد نقد قرار می‌دهد. در کتاب جشن بی‌معنایی در روابط افراد اروتیسم به شیوۀ گروتسک مشاهده می‌شود. کوندرا با اینکه تنها اسم شخصیت‌ها را می‌گوید، به روابط میان آن‌ها می‌پردازد. یکی از ویژگی‌های این اثر خودداری از شخصیت‌پردازی است. این کتاب جذاب و پرکشش، اما از داستانی قوی برخوردار نیست، چرا که کوندرا به قصد از قصه‌گویی پرهیز کرده است.
کتاب جشن بی‌معنایی پیرنگ کم‌رنگی دارد و میتوان گفت در هیچ‌کدام از آثار پیشین کوندرا پیرنگی این‌گونه کم‌رنگ به چشم نخورده است. داستان بدون شخصیت‌پردازی، بدون پیرنگ قوی و بدون قصه‌گویی به تصویر کشیده می‌شود و این موضوع اتفاقاً قدرت و هنر نویسندگی کوندرا را به نمایش می‌گذارد. روایت کتاب بر محور موقعیت بنا شده و با بهره‌گیری از این ترفندها کشش فراوانی برایتان فراهم می‌کند.
میلان کوندرا دغدغه‌های ذهنی خود در طول 84 سال زندگی را با مسائلی فلسفی همچون بحران هویت، هویت از دست رفته، تراژدی فراموشی، معناباختگی شخصیت‌ها و تنهایی انسان در عصر کنونی با شما مطرح کرده و با ایجاد پرسش‌های پیاپی فلسفی ذهنتان را درگیر می‌کند.
این رمان در ادامه سنت رمان‌نویسی کوندرا است و همچون دیگر کتاب‌هایش مفاهیم عمیق فلسفی چون پوچی روابط را مورد بررسی قرار می‌دهد. لحن متفاوتی که او برای این کتاب برگزیده یکی از تفاوت‌های این اثر با دیگر آثار اوست. کوندرا از بیان شوخی و طنز در دیگر رمان‌هایش نیز استفاده کرده اما لحن طنز او در کتاب جشن بی‌معنایی، تکرار مسائل در ظاهر نامرتبط و شوخی‌های تلخ و بی‌اندازه‌اش این اثر را با دیگر آثارش متمایز می‌کند.
کوندرا برای بی‌معنا کردن و به تصویر کشیدن این بی‌معنایی از شوخی و طنز به عنوان ابزاری برای نوشتن استفاده کرده و در این کار بسیار موفق عمل کرده است. تکرار اتفاقات و سیر دورانی این پوچی که در روابط چهار کاراکتر اصلی به چشم می‌خورد و در کل اثر نیز قابل مشاهده است دیدگاه نهیلیستی او را آشکار می‌کند.
آغاز این کتاب در کنار باغ لوکزامبورگ در یکی از خیابان‌های فرانسه است و در پایان نیز در جوار همین باغ به اتمام می‌رسد، در این دایره تفکرات اندیشمندان برجسته‌ای مطرح می‌شود اما در نهایت معنایی برای زندگی یافت نمی‌شود.
در جشن بی‌معنایی چهار دوست به مناسبت یک جشن تولد دور هم جمع می‌شوند. این چهار مرد پاریسی، همان چهار شخصیت اصلی کتاب با نام‌های چارلز، رومن، کالیبان و الن هستند. کالیبان یک بازیگر ناموفق و چارلز مدیر یک مرکز تهیه غذا است، الن با زنی بسیار کوچک‌تر از خود رابطه دارد و رومن استاد بازنشسته دانشگاه است. این چهار نفر به طور هم‌زمان در گفتگوهای متفاوت معرفی می‌شوند و در یک جشن که چارلز آن را برگزار کرده در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند و با موضوعی پیچیده مواجه می‌شوند.
خواندن کتاب جشن بی‌معنایی به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟
اگر به رمان‌های فلسفی علاقه‌مند هستید، از این کتاب بسیار لذت خواهید برد.
با میلان کوندرا بیشتر آشنا شویم:
میلان کوندرا متولد اول آوریل سال 1929 در چک‌اسلواکی است. او از سال 1975 به فرانسه تبعید شد و در سال 1981 تابعیت آن کشور را به دست آورد. از این رو خود را نویسنده‌ای فرانسوی می‌داند. پیش از انقلاب مخملی در چک‌اسلواکی در سال 1989، حکومت کمونیستی آثار او را در چک ممنوع کرد.
کوندرا تا به حال چندین بار کاندید دریافت جایزه نوبل شده است. نخستین نمایشنامه او با نام مالکان کلیدها که به دوران خشونت و ترس از حکومت آلمان اشاره داشت در سال 1961 به چاپ رسید. او در سال‌های 1958 تا 1968 ده داستان با نام عشق خنده‌دار نگاشت. کوندرا نخستین رمانش به نام شوخی را در سال 1967 به رشتۀ تحریر درآورد.
در سال 1984 کتاب سبکی تحمل‌ناپذیر هستی که در ایران با نام بار هستی شناخته می‌شود را نوشت. این اثر محبوب‌ترین کتاب او محسوب می‌شود. در سال 1988 فیلیپ کافمن کارگردان آمریکایی فیلمی را براساس این کتاب به همین نام ساخت.
کوندرا در سال 1990 کتاب جاودانگی را منتشر کرد. برخلاف دیگر آثار او، این کتاب محتوای فلسفی بیشتر و عمیق‌تری دارد. از دیگر کتابهای او میتوان به شوخی، مهمانی خداحافظی، خنده و فراموشی، جهالت، آهستگی، کلاه کلمنتیس، وصایای تحریف شده، زندگی جای دیگری است، والس خداحافظی و… اشاره کرد.
در بخشی از کتاب جشن بی‌معنایی می‌خوانیم:
چراغ سر چهارراه قرمز شد. آلن ایستاد. رهگذران از دو سوی خیابان به سوی دیگر می‌رفتند.
و مادر ادامه داد: «به اونا نگاه کن؛ نگاهشون کن! دست‌کم نصف آدمایی که می‌بینی زشت هستن. زشت بودن هم یکی از حقوق انسانیه؟ و می‌دونی که زشت بودنت تا آخر عمر همراهته و حتی یه لحظه هم راحتت نمی‌ذاره؟ یا جنسیتت تو خودت اونو انتخاب نکردی؛ یا رنگ چشمات؛ یا عصری که توش زندگی می‌کنی؛ یا کشورت؛ یا مادرت؛ هیچ کدومشون؛ حقوقی که خود آدم باهاشون درگیره، چیزای بی‌ارزشی هستن که جنگیدن برای اونا یا نوشتن بیانیه هیچ دلیلی نداره!»
آلن دوباره راه افتاد و صدای مادرش آرام‌تر شد. «چون من ضعیف بودم، تو الان این‌جایی. این تقصیر من بود، منو ببخش!»
آلن ساکت بود. بعد با صدایی آرام گفت: «به خاطر چی احساس گناه می‌کنی؟ به خاطر اینکه اون‌قدر قوی نبودی که جلوی به دنیا اومدن منو بگیری؟ یا به خاطر اینکه نتونستی خودت رو با زندگی من تطبیق بدی، که اتفاقاً خیلی هم بد نبوده؟»
مادر پس از مدتی سکوت گفت: «شاید حق با تو باشه که در اون صورت من دو تا گناه کردم.»
آلن گفت: «من باید عذرخواهی کنم. من مثل یه تاپاله افتادم توی زندگی تو و مجبورت کردم بری امریکا.»
«دست از عذرخواهی کردن بردار! تو در مورد زندگی من چی می‌دونی احمق کوچولوی من؟ می‌تونم بهت بگم احمق؟ آره، عصبانی نشو؛ به نظر من تو یه احمقی! و می‌دونی این حماقتت از کجا نشأت می‌گیره؟ از خوبی‌ت. تو به شکل احمقانه‌ای آدم خوبی هستی.»
فهرست مطالب کتاب
بخش نخست: معرفی قهرمانان
بخش دوم: نمایش خیمه‌شب‌بازی
بخش سوم: آلن و شارل اغلب در فکر مادرانشان هستند
بخش چهارم: آن‌ها همگی به دنبال سرخوشی هستند
بخش پنجم: پَرِ کوچکی زیر سقف پرواز می‌کند
بخش ششم: سقوط فرشتگان
بخش هفتم: جشن بی‌معنایی
1- معرفی کتاب جشن بی معنایی در یوتیوب
2- معرفی کتاب جشن بی معنایی در آپارات
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.