مادر کافی

کتاب مادر کافی مراحل رشد کودک در پنج سال اول زندگی را توضیح می دهد. و به شما آموزش خواهد داد که چگونه مراحل حساس و طلایی رشد فرزندانتان را به سهولت سپری کنید.

و همچنین برای زوجینی که در انتظار تولد فرزندی هستند و برای والدینی که کودکان کوچک تر از شش سال دارند، خواندن کتاب مادر کافی حایز اهمیت است و مطالعه آن را به تمام والدین امروز و پدران و مادران آینده، توصیه می کنیم.

 در سه بخش “از تولد تا شش ماهگي”،”شش تا 18 ماهگي “،كودك نوپا”از 18 ماهگي تا سه سالگي”و دوران پيش دبستاني”سه تا 5 سالگي” كمي در مورد هر دوره سني توضيح  داده شده.

از تولد تا شش ماهگي بايد به تمام نيازهاي كودك و گريه هاي او توجه بشه تا احساس امنيت و اطمينان خاطر داشته باشه…در اين بخش توصيه هايي براي آرامش و تطبيق يافتن مادر تازه كار وجود دارد.

از 6 ماهگي تا 18 ماهگي  دوره آزمون و خطا براي كودك شروع مي شود. در اين زمان شغل بچه شما اين است كه دنيا رو كشف كند. بنابراين بايد محيط رو براي او امن كرد و تا جايي كه ميتوانيد در زمان بيداري بچه كمتر به كارهاي خونه برسيد و بيشتر به او رسيدگي كنيد….اضطراب جدايي در اين سن بروز ميكند…راهكارهايي براي مقابله با اين مساله در كتاب مطرح شده… از جمله بازي “دالي موشه”كه بچه را آماده ميكند براي درك اين مطلب كه اگر چيزي را نميبيند دليل بر اين نيست كه آن شئي وجود ندارد…و همينطور اينكه قبل از ترك كردن كودك او را آگاه كنيد.

18 ماهگي تا سه سالگي دوره بينابيني هست و پديده مهمي كه در اين دوره بروز ميكند “نحسي” بچه است. همان مساله اي كه همه ی ما بارها در مغازه و ماشين و خونه اطرافيانمان ديديم كه باعث خجالت زدگي پدر و مادرها در جمع ميشود…كودك در اين دوره با واقعيت دنياي اطرافش مواجه شده و فهميده كه هميشه به خواسته هاش جواب مثبت داده نميشود…او از عدم توانايي كافي براي انجام امور مربوط به خودش احساس ناتواني ميكند و آن را با دويدن به هر طرف،جيغ كشيدن،روي زمين نشستن يا حتي خوابيدن! ،با مشت به زمين كوبيدن و در مواردي با سر به زمين و اثاثيه كوبيدن نشون ميدهد……..

راهكارهايي كه در كتاب براي مقابله با نحسي آمده است در مجموع اين است كه آرام و خونسرد باقي بمانيد… وقتتان را براي استدلال و توضيح به بچه حرام نكنيد و به آن توجه انچناني نشان ندهيد.

از ويژگي هاي كودك نوپا اينه كه صبر نداره…معناي خطر رو نميفهمه…معناي قول و وعده رو درك نميكنه…نميتونه از بين چند گزينه يكي رو انتخاب كنه…معناي نوبت رو نميفهمه.

اين دوران،دوران چسبندگي كودك هم هست…بعضي بچه ها چنان با دور شدن از مادرشون دچار واكنشهاي هيجاني و هيستريك ميشن كه والدين براي پرهيز از تكرار اون تمام كار و زندگي خودشون رو تعطيل ميكنند…..براي ترك كردن بچه در اين دوران بايد نكاتي رو رعايت كنيد از جمله اينكه او را با غريبه تنها نگذارين…با آرامش تركش كنيد…براش توضيح بديد كه برميگرديد…و اونقدر اين مسائل رو تكرار كنيد تا با اين الگو اشنا بشه و بهش خو بگيره.

در دوران سه تا 5 سالگي كنترل كودك روي رفتارهاش زياد ميشه..به جاي اينكه مثل كودك نوپا كنار بچه ها بازي كنه در اين سن ميتونه همراه اونها بازي كنه…و كلمه محبوب بچه در اين سن “چرا” هست. استدلال ها  و توضيحات شما رو ميفهمه..نوبت رو درك ميكنه…قوانين و پيروي از اونها رو ياد ميگيره..تخيلاتش خيلي قوي ميشه و تفاوتي بين واقعيت و خيال قايل نيست…….و شروع به دوست يابي ميكنه.

بعد از اين توضيحات،يك سري موضوع كلي در كتاب مطرح ميشه مثل ايمني………..خونه بايد ضد وروجك بشه..پس بهتره از ديد كودك نگاه كنيد و مثل او فكر كنيد…زانو بزنيد و خانه رو در ارتفاعي كه او ميبينه ببينيد……….كليد ها و قفل ها براي بچه جالب هستند.پريزهاي برق هم همينطور…..تا جايي كه ميشه ميزان بالا رفتن از ارتفاعت رو كاهش بديد..وسايلي كه بالاتر از ارتفاع كودك باشه و فقط قسمتي از اون در ديدش باشه خيلي خطرناك هستن…دسته قابلمه رو به سمت بيرون قرار نديد و قابلمه رو روي شعله پشتي اجاق گاز بگذاريد……پريزها رو با محافظ بپوشونيد و سيم وسايل صوتي رو از ديدرسش دور كنيد..

توجه داشته باشيد كه بيشتر حوادث در خونه اتفاق ميافته چون معمولا ادم بيرون بيشتر حواسش به بچه هست………در ضمن خيلي به بچه نگوييد “دست نزن”…به هر حال اين جا خانه او هم هست!!

حالا مبحثي شروع ميشه به اسم “برقراري روال معين و تعيين قوانين” :

نويسنده كتاب اعتقاد داره كه بايد براي زندگي روزمره بچه و البته خودتون يك برنامه زمانبندي شده داشته باشيد…اين به بچه كمك ميكنه تا بدونه كه قراره چي اتفاق بيافته و چه كاري انجام بشه.به اين ترتيب كودك دائما با اتفاقهاي عير منتظره روبه رو نميشه و ارامش و راحتيش سلب نميشه..

اولين كاري كه بايد بكنيد اينه كه كارها رو اولويت بندي كنيد..براي خودتون و همسرتون وقت خاص و جدايي كنار بگذاريد..

بعد در مورد برنامه با بچه صحبت كنيد…بچه در اين سن حافظه طولاني مدت نداره پس مثل يك ساعت گويا مرتب برنامه رو براش تكرار كنيد…مثلا “5 دقيقه ديگه ميخوايم بريم حمام ..بريم لباس تمييز برداريم”…………………هميشه از جمله هاي خبري استفاده كنيد.از جمله هاي شرطي استفاده نكنيد…مثلا نگيد “اگر كفشت رو بپوشي با هم ميريم پارك”…..بگيد “وقتي كفشت رو بپوشي باهم ميريم پارك”……..جمله شرطي بچه رو به جر و بحث ترغيب ميكنه…قاطع باشيد اما با آرامش و بدون خشونت…اينجوري نشون ميديد كه اوضاع در كنترل شماست و او هيچ شانسي به دست گرفتن شرايط به دلخواه خودش نداره.

نكته ديگه اينه كه براي بچه چند تا قانون بگذاريد…اگر والدين قوانين رو تعيين نكنند و اونو با قاطعيت رعايت نكنند،بچه خودش شروع ميكنه براي خودش و ديگر اعضاي خانواده قانون وضع ميكنه……………..قوانين رو واقع بينانه وضع كنيد.انتظار نابه جا از بچه نداشته باشيد…ثبات قدم داشته باشيد و در مورد قوانين اول با همسرتون هماهنگ بشيد.اگر پدر و مادر با هم متحد و همفكر نباشند بچه به سرعت ياد ميگيره كه بين اونها تفرقه بندازه و بساط حكومت خود رو  در خونه پياده كنه!!!…………………….چند تا قانون مشخص و روشن بهتر از قوانين بيشتر اما مبهمه.بنا به سن كودك از قوانين ساده تر شروع كنيد و با رشدش كم كم به قوانين پيچيده تر برسيد.

و اينكه در رعايت قوانينتون انعطاف پذير باشيد..در تعطيلات،مسافرت ها و برنامه هاي خاص ميتونيد كمي برنامه ها رو جابه جا كنيد.

قسمت هایی از کتاب مادر کافی