توضیحات
کتاب «روایت» اثر بزرگ علوی، یکی از آثار کمتر شناخته‌شده اما مهم این نویسندهٔ برجستهٔ ادبیات مدرن ایران است. برخلاف تصور اولیه که ممکن است عنوان آن را به‌عنوان یک متن تاریخی یا مستند تلقی کنیم، «روایت» در واقع یک رمان است—با ساختاری داستانی، شخصیت‌پردازی ادبی و نثری که از تخیل و تجربهٔ نویسنده سرچشمه گرفته است.
🧠 دربارهٔ کتاب «روایت»
این اثر، مانند دیگر آثار علوی، در بستر تحولات اجتماعی و سیاسی ایران قرن بیستم شکل گرفته و با نگاهی انتقادی، انسانی و گاه روان‌شناختی، به زندگی شخصیت‌هایی می‌پردازد که درگیر کشمکش‌های درونی و بیرونی‌اند. علوی در این رمان، با بهره‌گیری از تجربه‌های شخصی، فضای تبعید، مهاجرت، و زیست روشنفکری را بازتاب می‌دهد.
«با وجود اشارات تاریخی و شباهت‌هایی به شخصیت‌های واقعی، تمام وقایع و افراد در این رمان، ساخته و پرداختهٔ ذهن نویسنده‌اند»
✨ ویژگی‌های برجستهٔ رمان
- نثر روان و ادبی: علوی با زبانی ساده اما پرظرافت، روایت را پیش می‌برد
- ترکیب واقعیت و تخیل: الهام از تاریخ، بدون تبدیل شدن به متن مستند
- شخصیت‌پردازی چندلایه: شخصیت‌هایی با درگیری‌های ذهنی، اجتماعی و سیاسی
- بازتاب تجربهٔ تبعید و مهاجرت: از نگاه نویسنده‌ای که سال‌ها در آلمان زیسته
- رویکرد انتقادی به جامعهٔ روشنفکری: بدون شعار، با روایت انسانی
📘 مشخصات کتاب
| ویژگی | توضیحات |
|---|---|
| نویسنده | بزرگ علوی |
| ناشر | انتشارات نگاه |
| سال انتشار | ۱۴۰۲ (چاپ ششم) |
| تعداد صفحات | ۴۴۶ صفحه |
| قطع | رقعی |
| نوع جلد | شومیز |
| شابک | 9789646174948 |
🧠 دربارهٔ بزرگ علوی
بزرگ علوی (۱۳۸۲–۱۳۷۵) از بنیان‌گذاران ادبیات مدرن ایران بود. آثار او مانند چشم‌هایش، ورق‌پاره‌های زندان، پنجاه و سه نفر و گیله‌مرد، ترکیبی از ادبیات سیاسی، روان‌شناسی، و واقع‌گرایی اجتماعی هستند. او سال‌ها در آلمان شرقی زندگی کرد و در دانشگاه هومبولت به تدریس زبان فارسی و ایران‌شناسی پرداخت.
«روایت»، فقط یک داستان نیست؛ صدای نویسنده‌ای‌ست که در تبعید، همچنان با واژه‌ها، وطنش را بازسازی می‌کند. 🖋️📖