توضیحات
ملک‌الشعرای بهار، با نام کامل محمدتقی بهار، یکی از برجسته‌ترین چهره‌های ادبی، سیاسی و فرهنگی ایران در قرن چهاردهم هجری شمسی بود. او نه‌تنها شاعر و ادیب، بلکه روزنامه‌نگار، تاریخ‌نگار، استاد دانشگاه و فعال سیاسی مشروطه‌خواه نیز بود. لقب «ملک‌الشعرا» را پس از درگذشت پدرش، به فرمان مظفرالدین‌شاه دریافت کرد و با تخلص «بهار» در شعر شناخته می‌شود.
📘 زندگی‌نامه کوتاه
| ویژگی | توضیحات |
|---|---|
| 🎂 تولد | ۱۸ آذر ۱۲۶۵ خورشیدی، مشهد |
| ⚰️ وفات | ۱ اردیبهشت ۱۳۳۰، تهران |
| 🪦 محل دفن | آرامگاه ظهیرالدوله، شمیران |
| 👨👩👧👦 پدر | میرزا محمدکاظم صبوری، ملک‌الشعرای آستان قدس رضوی |
| 🎓 تحصیلات | ادبیات فارسی نزد پدر و ادیب نیشابوری |
| 🏛️ فعالیت‌ها | نماینده مجلس، وزیر فرهنگ، استاد دانشگاه، سردبیر روزنامه نوبهار |
🧠 آثار و دستاوردها
ملک‌الشعرای بهار در کنار سرودن شعر، آثار مهمی در زمینه‌ی تاریخ، سبک‌شناسی و تصحیح متون کهن از خود به‌جا گذاشت. برخی از مهم‌ترین آثار او عبارت‌اند از:
- دیوان اشعار: شامل قصاید، غزلیات، مثنویات، رباعیات و تصنیف‌ها
- سبک‌شناسی: پژوهشی سه‌جلدی درباره‌ی نثر فارسی
- تاریخ احزاب سیاسی ایران
- تصحیح متون کهن: مانند تاریخ سیستان، مجمل‌التواریخ و القصص، تاریخ بلعمی
- فردوسی‌نامه و رساله در احوال طبری
✨ ویژگی‌های ادبی و فکری
- شعر اجتماعی و سیاسی
بهار از نخستین شاعرانی بود که شعر را در خدمت آزادی‌خواهی و عدالت اجتماعی قرار داد. - زبان فاخر و کلاسیک
او با حفظ سنت‌های شعری، به‌ویژه در قالب قصیده، مضامین نو را وارد ادبیات فارسی کرد. - نقد سیاسی و فرهنگی
در آثارش، به نقد استبداد، استعمار، و عقب‌ماندگی فرهنگی پرداخت. - تأثیر بر نسل‌های بعدی
شاگردانی چون پرویز ناتل خانلری، محمد معین، و عبدالحسین زرین‌کوب از محضر او بهره بردند.
🎯 جایگاه در تاریخ ادبیات
ملک‌الشعرای بهار را می‌توان آخرین قصیده‌سرای بزرگ ایران دانست که توانست سنت‌های کلاسیک را با دغدغه‌های مدرن پیوند دهد. او پلی بود میان ادبیات درباری و ادبیات مردمی، میان سنت و نوگرایی، و میان شعر و سیاست.
————————————————————————-
🔗 لینک‌های مفید کاریابی در اروپا
برای دیدن وبسایت، تلگرام و اینستاگرام کاریابی در اروپا ، روی دکمه‌ها کلیک کنید:
————————————————————————-