ارباب پونتیلا و برده اش ماتی

توضیحات

خواندن کتاب ارباب پونتیلا و برده‌اش ماتی را به چه کسانی پشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات نمایشی پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب ارباب پونتیلا و برده‌اش ماتی

ماتی: یک مرد خیلی مریض.

پونتیلا: خوشحالم. این را هرکس نمی‌بیند. وقتی تو ظاهر مرا می‌بینی نمی‌توانی آن را حدس بزنی (غمگین، درحالی‌که به ماتی خیره شده) من حمله‌ای هستم.

ماتی: این حرف را نزنید.

پونتیلا: ای، خنده ندارد. حداقل هر سه ماه یک بار دچارش می‌شوم. بیدار می‌شوم و ناگهان هوشیار هوشیارم. عقیده‌ات در این‌باره چیست؟

ماتی: به‌طور منظم دچار این حمله‌های هوشیاری می‌شوید؟

پونتیلا: به‌طور منظم. جریان از این قرار است: تمام اوقات دیگر را کاملاً عادی هستم، همان‌طوری که تو الان مرا می‌بینی. بر قوای روحی‌ام صددرصد مسلطم، حواسم به فرمانم هستند. بعد حمله می‌آید. با این شروع می‌شود که چشم‌هایم دیگر درست نمی‌بینند. به‌جای دوتا چنگال ـ (یک چنگال را بلند می‌کند) ـ فقط یکی می‌بینم.

ماتی: (مشمئز) پس در این هنگام نیمه‌کور هستید؟

پونتیلا: فقط نصف دنیا را می‌بینم. ولی کار به بدتر از این هم می‌کشد، به این ترتیب که در این حمله هوشیاری تمام و کمال و بدون حواس، تا حد یک حیوان تنزل می‌کنم. آن وقت دیگر ملاحظه سرم نمی‌شود. کارهایی که در این حالت می‌کنم، برادر، نباید به حسابم گذاشته شود. چه فایده که آدم قلبی داشته باشد و همیشه به خودش بگوید که من مریض هستم.

(با صدایی مشمئز) آن‌وقت من دارای رشد عقلی هستم. می‌دانی برادر رشد عقلی یعنی چه؟ آدمی که دارای رشد عقلی است، آدمی است که به هر کاری قادر است. به‌عنوان مثال دیگر قادر نیست صلاح فرزندش را در نظر بگیرد، دوستی اهمیتی برایش ندارد، آماده است که حتی از روی نعش خودش هم بگذرد. تمام این‌ها به این جهت است که ـ به طوری‌که وکلای دعاوی می‌گویند ـ رشد عقلی دارد.

ماتی: علیه این حمله اقدامی نمی‌کنید؟

پونتیلا: برادر، هر کاری از دستم بربیاید می‌کنم. هرکاری که اصولاً در قوهٔ بشر است! (گیلاسش را برمی‌دارد.) این، این تنها دوای من است. من آن را بدون این‌که چشمک بزنم پایین می‌دهم، آن هم نه با قاشق چایخوری. این را با خیال راحت قبول کن.

اگر بتوانم تعریفی از خودم بکنم، این است که علیه این حملهٔ هوشیاری مثل یک مرد مبارزه می‌کنم. ولی چه فایده؟ باز دوباره بر من غالب می‌شود. همین بی‌اعتنایی مرا نسبت به خودت بگیر، نسبت به یک چنین آدم نازنینی! بیا، بردار، این راستهٔ گاو است. دلم می‌خواست می‌دانستم کدام طالع خوب تو را به من ارزانی داشته. راستی چطور شد که پیش من آمدی؟

ماتی: به این ترتیب که شغل سابقم را بدون تقصیر از دست دادم.

پونتیلا: جریان از چه قرار بود؟

درباره برتولت برشت نویسنده ارباب پونتیلا و برده اش ماتی

اویگن برتولت فریدریش برشت زاده ۱۰ فوریه ۱۸۹۸ در آلمان است. او به‌عنوان نمایشنامه‌نویس، کارگردان تئاتر و شاعری با گرایش‌های سوسیالیستی و کمونیستی شناخته می‌شود. برشت را بیشتر به عنوان برجسته‌ترین نمایشنامه‌نویس تئاتر روایی می‌شناسند. برتولت برشت با ابداع سبک فاصله‌گذاری در تئاتر، انقلابی بزرگ را در زمینه هنرهای نمایشی به پا کرد.

باید خاطرنشان ساخت که او شاعری خوش‌قریحه بود و شعرها، ترانه‌ها و تصنیف‌های بسیار زیبایی سرود. شعرهای نمایشی برشت از مهم‌ترین آثار او هستند که در قالب سرود، تصنیف یا ترانه وارد نمایشنامه‌های او می‌شوند. این شعرها اغلب طنزآمیز یا هزل‌آمیز هستند و مفاهیم بسیار جدی و آگاه‌کننده‌ای به همراه دارند.

گفتنی است موضوعات نمایشنامه‌های برشت در برگیرنده واقعیات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جامعه او هستند. هدف او این است که یک رفتار اجتماعی خاص را در یک محیط اجتماعی خاص مورد انتقاد قرار دهد.

از نمایشنامه‌های این هنرمند آلمانی می‌توان به بعل، آوای طبل در شهر، در جنگل شهر، مادر، ارباب پونتیلا و نوکرش ماتی، دایره گچی قفقازی، زن نیک ایالات سچوان، آدم آدم است، عظمت و احطاط شهر ماهاگونی، تفنگ‌های ننه کارا، محاکمه ژان دارک در روان، توراندخت یا کنگره ماست‌ملی‌کنندگان و …. اشاره کرد.

برشت در ۱۴ اوت ۱۹۵۶ براثر سکته قلبی درگذشت.