توضیحات
کتاب «هستی و زمان» (Sein und Zeit) اثر مارتین هایدگر، یکی از تأثیرگذارترین و پیچیده‌ترین آثار فلسفی قرن بیستم است که بنیان‌های فلسفه‌ی وجود را دگرگون کرده و بر جریان‌هایی چون اگزیستانسیالیسم، هرمنوتیک، ساختار‌شکنی و الهیات مدرن تأثیر عمیقی گذاشته است.
📘 مشخصات کلی کتاب
| ویژگی | مقدار |
|---|---|
| نویسنده | مارتین هایدگر |
| زبان اصلی | آلمانی |
| عنوان اصلی | Sein und Zeit |
| سال انتشار | ۱۹۲۷ |
| مترجمان فارسی | عبدالکریم رشیدیان، سیاوش جمادی، محمود نوالی |
| ناشران فارسی | نشر نی، ققنوس، دانشگاه تبریز |
| تعداد صفحات نسخه فارسی | حدود ۹۴۴ صفحه (نشر ققنوس) |
🧠 موضوع و ساختار کتاب
هایدگر در این اثر، پرسش بنیادین فلسفه را بازمی‌گشاید: «هستی چیست؟»
او معتقد است که فلسفه غربی، معنای هستی را فراموش کرده و باید دوباره آن را مورد پرسش قرار داد.
دو محور اصلی کتاب:
- تحلیل دازاین (Dasein):
- دازاین به معنای «بودن-در-جهان» است و هایدگر آن را معادل انسان می‌گیرد، اما نه به‌عنوان موجودی مستقل، بلکه به‌عنوان موجودی که همواره در ارتباط با جهان و دیگران است.
- مفاهیمی چون «بودن در دنیا»، «نگرانی»، «اضطراب»، «خود اصیل»، «روزمرگی» و «ارتباط زبانی» در این بخش بررسی می‌شوند.
- هستی و زمان:
- هایدگر نشان می‌دهد که فهم هستی، بدون فهم زمان ممکن نیست.
- مفاهیمی چون «تاریخ‌مندی»، «زمان‌مندی»، «آشکاری»، «خویشتن اصیل» و «مسئولیت» در این بخش مطرح می‌شوند.
✍️ سبک نگارش و دشواری
- زبان کتاب بسیار پیچیده، فشرده و اصطلاحی است.
- هایدگر واژگان فلسفی را بازتعریف می‌کند و گاه واژگان جدیدی می‌سازد.
- به همین دلیل، خواندن این کتاب نیازمند آشنایی با فلسفه‌ی کلاسیک، پدیدارشناسی و زبان آلمانی فلسفی است.
📚 اهمیت و تأثیرگذاری
- این کتاب ستون‌های سنت متافیزیک غرب را به لرزه درمی‌آورد و فلسفه را از تمرکز بر موجودات به پرسش از خود هستی سوق می‌دهد.
- تأثیر آن بر فیلسوفانی چون سارتر، گادامر، دریدا، فوکو، و حتی روان‌کاوان و منتقدان ادبی غیرقابل انکار است.