توضیحات
معرفی کتاب بابک خرمدین اثر سعید نفیسی
بابک خرمدین، رهبر اصلی جنبش ایرانی «خرمدین»، که آئینشان شادزیستن و هدفشان سرنگونی خلیفهی عباسی بود، میباشد. بابک ایرانی، از ناحیهی آذربایجان، شورش آغاز کرد ولی
این حرکت در غرب و مرکز ایران نیز گسترش یافت و بیش از ۲۰ سال طول کشید.
کتاب حاضر، نوشتهی «سعید نفیسی» مترجم، نویسنده و دانشمند ایرانی میباشد که بصورت کامل و جامع درباره این دلاور آذربایجان توضیح میدهد.
این کتاب مشتمل بر مطالبی دربارهی جنبشهای ایرانیان، زندگینامه بابک خرمدین، جنبش او، آغاز و پایان کار خرمدینان، سرزمین ایشان، شرح مفصل جنگهای بابک با خلفای عباسی و اسارت و قتل او و سرانجامِ خرمدینان است که در آن تمام متون عربی و فارسی مربوط به بابک و خرمدینان و تحقیقات اروپاییان معرفی شده است.
چکیدهای از متن:
… چون چشم معتصم بر بابک افتاد، گفت: اى سگ چرا در جهان فتنه انگیختى؟ هیچ جواب نداد. فرمود تا چهار دست و پایش ببرّند. چون یک دستش ببریدند، بابک دست دیگر در خون زد
و بر روى مالید و همه روى خود را از خون خود سرخ کرد. معتصم گفت: اى سگ! این چه علمست؟ گفت: درین حکمت است. شما هر دو دست و پاى من بخواهید برید … چون خون از وى برود، روى زرد شود؛ من روى خویش را از خون خود سرخ کردم تا چون خون از تنم بیرون شود نگویند که رویش از بیم زرد شد.
در بخشی از کتاب بابک خرم دین دلاور آذربایجان میخوانیم:
در باب کلمه خرمدین و خرمدینی و خرمدینان پارهای از مورخان اشتباه کرده و آن را تنها نام پیروان بابک دانستهاند اما از قراین پیداست که خرمدینی نام عامی است برای پیروان دین تازهای که در قرن دوم در ایران آشکار شده و شاید بازماندگان مزدکیان زمان ساسانیان را در دورههای اسلامی بدین نام خوانده باشند که از روزگار ساسانیان در نواحی دور افتاده ایران و در کوهستانهای مرکز و مغرب و شمال غربی ایران پنهانی میزیستهاند و در این زمان دین خود را آشکار کردهاند، و شاید اصلاحاتی در روش مزدک کرده باشند و به همین جهت نام تازهای برگزیده باشند و نام این آیین تازه را خرمدین گذاشته باشند و چنان مینماید که این ترکیب «خرمدین» تقلیدی از ترکیب «به دین» بوده است که درباره دین زرتشت میگفتهاند، اما اینکه برخی گفتهاند که اصطلاح خرمدین از آنجاست که همه لذایذ را مباح و روا میدانستهاند پیداست که این هم از آن تهمتها و افتراهایی است که مخالفان بدیشان زدهاند.
در برخی از اسناد، خرمدینان را از باطنیان و باطنیه دانستهاند چنانکه اسمعیلیه را نیز از باطنیان شمردهاند. لفظ باطنی چنانکه از معنی آن پیدا است ظاهراً اصطلاح عامی بوده است برای همه فرقی که تعلیمات خود را پنهانی و در زیر پرده میدادهاند و از ترس بدخواهان آشکارا تبلیغ نمیکردهاند و این نیز اصطلاحی است که مخالفان اینگونه فرق درباره ایشان به کاربردهاند. برخی دیگر از مورخان خرمدینان را جزو «اباحیه» شمردهاند و این نیز کلمه افتراآمیزی است که مخالفان به کار بردهاند و چون معتقد بودهاند که ایشان همهچیز را مباح میدانستهاند ایشان را «اباحیه» یا به اصطلاح فارسی «اباحتیان» به شمار آوردهاند.
…ابن العبری در «مختصرالدول» می نویسد که شماره پیروان بابک به جز پیادگان بیست هزار بود و پیروانش هیچ زن، مرد، جوان و کودکی از مسلمانان نمی یافتند مگر آن که پاره پاره کنند و بکشند و شماره کسانی که به دست شان کشته شدند به دویست و پنجاه و پنج هزار تن رسید. عوفی در «جوامع الحکایات» می گوید: ” در تاریخ مقدسی آورده است که حساب کردند کشتگان او را هزار بار هزار (یک میلیون) مسلمان را کشته بود.”..
فصل های کتاب
جنبش های ایرانیان
بابک خرمی
جنبش بابک
آغاز کار خرمدینان
پایان کار خرمدینان
خرمدینان جاویدان
پسر شهرک
سرزمین خرمدینان
بابک و سرزمین وی
کامروایی بابک
زد و خوردهای بابک
آغاز جنگ های بابک
جنگ های 204-211
جنگ های سال 212
جنگ های سال 214
جنگ های سال 217 و 218
جنگ های سال 219
جنگ های سال 220
جنگ های زمان معتصم
جنگ های بابک و افشین
جنگ های سال 221
جنگ های سال 222
سرانجام بابک در آذربایجان
سبب گرفتاری و کشته شدن بابک
سعید نفیسی (زاده ۱۸ خرداد ۱۲۷۴ در تهران – درگذشته ۲۳ آبان ۱۳۴۵ در تهران) زبانشناس، پژوهشگر ادبیات فارسی، تاریخنگار، نویسنده، مترجم و شاعر ایرانی بود. او جزو نسل اول اساتید دانشکده حقوق و دانشکده ادبیات دانشگاه تهران بود. او فرزند میرزا علیاکبر ناظمالاطبا (معروف به ناظمالاطباء کرمانی) و از نوادگان حکیم نفیس بن عوض کرمانی (طبیب نامدار ایران در قرن نهم هجری) و برادر علیاصغر نفیسی ملقب به مودبالدوله بود. حبیب نفیسی برادرزاده اوست.
تحصیلات سه سالهٔ ابتدایی را در مدرسهٔ شرف، یکی از نخستین مدارس جدید که پدرش تأسیس کرده بود گذراند و تحصیلات متوسطه را در مدرسهٔ علمیه، تنها مدرسهای که دورهٔ متوسطه داشت، در بهار ۱۲۸۸ در تهران به پایان رساند. پانزده ساله بود که برادر بزرگترش اکبر مؤدب نفیسی او را برای ادامهٔ تحصیل به اروپا برد. نفیسی تحصیلات خود را در شهر نوشاتل سوئیس و دانشگاه پاریس انجام داد و
و در سال ۱۲۹۷ به ایران بازگشت. ابتدا در دبیرستانهای تهران به تدریس زبان فرانسه پرداخت و بعد در وزارت فواید عامه ایران مشغول کار شد. در سال ۱۲۹۷ به گروه نویسندگان مجله دانشکده پیوست و در یک سال فعالیت این مجله با ملکالشعرا بهار همکاری داشت.
در سال ۱۳۰۸ خورشیدی به خدمت وزارت فرهنگ درآمد و علاوه بر تدریس زبان فرانسه در دبیرستانها، به کار آموزش در مدارس علوم سیاسی، دارالفنون، مدرسه عالی تجارت و مدرسه صنعتی پرداخت. در سالهای بعد به تدریس در دانشکدههای حقوق و ادبیات پرداخت و به عضویت فرهنگستان ایران درآمد.
وی از آغاز بنیانِ دانشگاه تهران در جایگاه استاد دانشکدهٔ حقوق و پس از آن، به استادی دانشکدهٔ ادبیات برگزیده شد. نفیسی از هموندان پیوستهٔ فرهنگستان بود و چندی در دانشگاههای کابل و شهرهایی چون دهلی، کلکته، دانشگاههای قاهره و بیروت به آموزش پرداخت
وی از بنیانگذاران مکتب نثر دانشگاهی است؛ که از جمله ویژگی این نثر پیراستگی عبارات در لفظ و معنا بوده، بهطوریکه نویسنده میکوشید، اندیشههای خود را چنان ساده بیان کند که عبارات او از هر گونه پیچیدگی دور مانده و ضمن دوری کردن از عناصر ادبی، از استحکام دستوری بهره بگیرد.
مناصب دانشگاهی
استاد ادبیات دانشگاه تهراناستاد حقوق دانشگاه تهران، استاد کرسی تاریخ بعد از اسلام دانشگاه تهران، استاد منابع تاریخ ایران در مؤسسه مطالعات و تحقیقات تاریخی، استاد تاریخ ادبیات ایران در دانشگاه قاهره، مؤسس شعبه ادبیات فارسی دانشگاه علیگره هندوستان، رئیس کتابخانه مجلس شورای ملی
مناصب دولتی
عضو پیوسته فرهنگستان علومنماینده دولت ایران در کمیته فنی وحدت نامهای جغرافیایی سازمان ملل متحدعضویت هیئت رئیسه «بیست و پنجمین کنگره خاورشناسان» در مسکو، نمایندگی ایران در مراسم «هزاره فردوسی» در اتحاد جماهیر شوروی عضویت «شورای فرهنگی»عضویت هیئت امنای کتابخانه پهلویریاست اداره استخدام وزارت فلاحتریاست مدرسه عالی تجارت
مناصب مطبوعاتی
سر دبیر مجله دولتی «فلاحت و تجارت»سردبیری مجله ادبی پرتوسردبیری مجله وطنمؤسس روزنامه امید «عهد انقلاب» (با همکاری میرزا آقاخان فریور) در سال ۱۳۰۲مدیر مجله شرق (در سال ۱۳۰۳) مدیر قسمت ادبی ژورنال دو تهران «مؤسسه اطلاعات»
جوایز دریافتی او شامل:
نشان درجه اول علمینشان سپاس درجه اولجایزه سلطنتی دربار ایران ۱۳۳۸ (برای ترجمه آرزوهای بر باد رفته اثر بالزاک)نشان لژیون دونور فرانسه (به خاطر سالها پژوهش و کوشش در باب زبان و ادبیات فرانسه و تألیف نخستین فرهنگ لغات فرانسه به فارسی) نشان مخصوص واتیکان (برای کتاب مسیحیت در ایران) عضویت آکادمی علوم فرانسه و نشان Palmes Acdemiquesنشان علمی افغانستانجایزه بهترین کتاب سال.
سعید نفیسی از بیماری آسم رنج میبرد و سالهای آخر عمر را در پاریس بهسر برد. زمانی که برای شرکت در نخستین کنگرهٔ ایرانشناسان به تهران آمدهبود در ۲۲ آبان ۱۳۴۵ در تهران درگذشت. وی را در تهران در کنار قبر پدرش و در بقعهای به نام آرامگاه سرقبر آقا (پایینتر از چهارراه مولوی) دفن کردند.
1-معرفی کتاب بابک خرمدین در یوتیوب
2- معرفی کتاب بابک خرمدین در آپارات
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.