جان سیلی تاونزند
جان سیلی تاونزند (انگلیسی: John Sealy Townsend؛ زاده ۷ ژوئن ۱۸۶۸ درگذشته ۱۶ فوریه ۱۹۵۷) یک دانشمند اهل بریتانیا بود.
فیزیکدان و ریاضیدان ایرلندی. بهبررسی جنبششناسی الکترونها و یونها در گازها پرداخت و برای اولینبار در ۱۸۹۸ مقدار بار الکتریکی الکترون را بهدست آورد.
همچنین، چگونگی عبور تخلیۀ الکتریکی را در گازها توضیح داد. در ۱۹۴۱، لقبِ سِر گرفت. تاونزند در گالوِی زاده شد و در ترینیتی کالج دوبلین درس خواند. در ۱۸۹۵، نخستینبار در کسوت دانشجوی پژوهشی و همراه با ارنست رادرفورد به دانشگاه کیمبریج در انگلستان رفت و از ۱۹۰۰، در دانشگاه آکسفورد استاد بود.
جان سیلی تاونزند رسانندگی گازهایی را که براثر پرتوهای ایکس تازه کشفشده یونیده میشدند بررسی کرد و در ۱۸۹۷، برای تولید گازهای یونیده با استفاده از الکترولیز روشی یافت.
در ۱۸۹۸، اولین مطالعۀ نفوذ در گازهای یونیدهشده را به کمک جریان ضعیف گذرنده از گازهای کمفشار، که به تخلیۀ تاونزند معروف شد، آغاز کرد. در نظریۀ یونش برخوردی تاونزند، برخورد با یونهای منفی یا الکترونها میتوانست منجر به تشکیل یونهای ثانویه و درنتیجه، انتقال بار الکتریکی در گاز شود.
او شرایط الکتریکی لازم برای تولید جرقه در گازها را هم بررسی کرد و نقش ابهامآمیز یونهای مثبتی را که همزمان با الکترون ایجاد میشوند، مشخص ساخت. درخلال دهۀ ۱۹۲۰، به اندازهگیریهایی پرداخت که، کسر متوسط انرژیای را نشان میداد که الکترون در هر تکبرخورد ازدست میداد.
تاونزند بیشتر به سبب پژوهشهایش در علم حركت یوْنها و الكتروْنها در گازها معروف است. او، كه پدرش استاد دانشگاه بود، در كالج ترینیتی دابلین تحصیل كرد. در رشتههای ریاضی و فیزیك درس خواند و در 1269 درجهی علمی گرفت. پس از پنج سال تدریس ریاضیات، در 1274 یكی از نخستین دانشجویان تحقیقاتی خارج از دانشگاه كیمبریج بود كه به آزمایشگاه كوندیش، كه زیر نظر ج. ج. تامسن اداره میشد، وارد گردید.
وی در 1276 واحد مطلق بار را مستقیماً با استفاده از روشی بدیع، كه «عملاً شامل همهی نكاتی بود كه بعدها در اندازه گیری دقیق بار برقی بكار رفت» (1) اندازه گرفت؛ و نیز، با استفاده از قانون استوْكس، سرعت سقوط ابری را معین كرد كه در بالای گازی برقدار، كه در برقكافت آزاد شده و به صورت حباب از آب خارج شده بود، به حالت مایع درآمده بود. در بهمن 1276 واحد بار را برابر 10-10 ×5 یكای برق ایستایی اعلام و منتشر كرد. (2) در 1277 تاونزند ثابت كرد كه مقدار ثابت بنیادیِ برقكافت هم ارزِ باری است كه به وسیلهی یك یوْن گاز، صرف نظر از نحوهی تولید آن، حمل میشود. در همان سال روشی برای تعیین سرعت پخش یون نیز، با استفادهی نامستقیم از قابلیت تحرك یون، ابداع كرد. تا امرداد 1279، سالی كه در آن تاونزند در آكسفرد به استادی كرسی ویكم در رشتهی فیزیك انتخاب شد، گزارشی مقدماتی دربارهی تنها نظریهی تصادم خود در مورد یوْنش منتشر كرده بود. تاونزند به جای آنكه ظرفیت یوْنش را، مطابق مرسوم زمان، بیش از 150 ووْلت در نظر بگیرد، كمتر از 15 ووْلت در نظر گرفت، و بدین ترتیب ثابت كرد كه حركت یوْنها، زیر تأثیر میدانی برقی، برای تشكیل یوْنهای ثانوی در گاز كافی است. یوْنشی كه از تصادم حاصل میشد، عمدتاً به وسیلهی «یوْنهائی منفی» بوجود میآمد كه تاونزند آنها را «همان ذرات باردار منفیای كه با تابش نور فرابنفش بر فلزِ روی ساطع میشوند» به حساب میآورد. «چنان كه استاد ج. ج. تامسن نشان داده است، جرم این ذرات برابر 1/500 جرم یك مولكول ئیدروژن است. » (3) سرعت یوْنش ثانویهای كه به وسیلهی الكترونها صورت میگرفت تابعی از فشار ووْلتاژی بود كه اعمال شده بود. نظریهی او میتوانست افزایش غیرعادی رسانندگی را كه زیر تابش نور فرابنفش بوجود میآمد و قبلاً در 1269 به وسیلهی استوْلتف مشاهده شده بود، كاملاً تبیین كند. تا سال 1282، سالی كه به عضویت انجمن سلطنتی برگزیده شد، نقش یوْنهای مثبت را در نظریهی تصادم خود گنجانده بود. او عبارتی عرضه كرد (4) كه نهایتاً شامل دو ضریب معروف یوْنش تاونزند، α و y بود و به وسیلهی آنها توانست تخلیهی تاونزند و نیز تخلیهی شكست یا جرقه را توضیح دهد (- شكل 1).
اصل برخورد اساس و زیربنای آشكارساز ذرات ا. راذرفرد و هـ. گایگر (1287) بود. تاونزند به راذرفرد نوشته بود:
ترفند تكثیر رسانندگی كم بر اثر برخورد بسیار خوب عمل میكند… . مورد سیمی كه درون استوانه قرار میگیرد به وسیلهی كربی اجرا شده است. (5) … اگر تكثیر با ضریبی بسیار بزرگ را آزمایش كنید به طور حتم اثرهائی ناپایدار بدست میآورید، زیرا تغییرات كوچكی كه از تغییر نیروی محرك برقی یا تغییر فشار در (ضریبهای) α و β تولید میشوند، زمانی كه تكثیر به مقدار 500 یا 1000 برسد، تأثیر زیادی بر آن دارد. (6)
كربی و تاونزند اثرهای برقاشیمیایی یوْنش گازها را از جنبهی كمّی نیز بررسی كردند. تاونزند حركت گروهیِ الكترونها را مطالعه كرد و متوجه شد كه یكایك الكترونها ممكن است دارای سرعت تصادفی بسیار بزرگتر از سرعت سوق میانگین گروه الكترونها باشند. او همچنین متوجه شد كه مسیر آزاد میانگین الكترونها در گازها وابسته به كارمایه است. تاونزند در پایان جنگ جهانی اول پنجاه ساله بود، ولی در طول دو دههی بعدی سالانه به طور متوسط دو مقالهی علمی نوشت و روی هم رفته پنج كتاب منتشر كرد. در اوایل دههی 1300، بیارتباط با ك. رامزاوئر، اثر فیزیكی جدیدی را كشف كرد، و در 1303 این واقعه را گزارش داد كه گازهای تك اتوْمی، بویژه آرگوْن و هلیوْم، خاصّه در برابر الكترونهای كم كارمایه شفاف به نظر میرسند، زیرا میتوانند این محیطهای گازی را بی آن كه وجودشان را «احساس» كنند بپیمایند. رامزاوئر كاهش پاشیدگی الكترونهای كم سرعت را نسبت به الكترونهای سریعتر مشاهده كرده بود. با این كه تاونزند شخصاً با نظریهی كوانتومی درگیر نشد، این اثر رامزاوئر- تاونزند (7) در گازها مشابه اثری بود كه چند سال بعد، با هدفهای حالت جامد، توسط ك. ج. دیویسن و مستقلاً توسط ج. پ. تامسن مشاهده شد، و در نتیجه در درك ماهیت موجیِ الكترون اهمیتی بسزا یافت. در 1320، تاونزند به سبب كارهای علمی بسیارش به مقام اشرافی ارتقا یافت، و در هشتاد سالگی درگذشت.
از فرزندت قهرمان بساز راهنمايي جامع براي پرورش فرزندي موفق و توانمند اثر : جان تانسند و هنري كلود با ترجمه ی عسل نیک فلاح، برخی از والدین به کنترل و برخی دیگر به آسان گیری اعتقاد دارند.
گروهی هم سعی میکنند که بین این دو تعادل برقرار کنند. ما اعتقاد داریم که خداوند بشر را افریده است تا به کنترل خود درآید.
بنابراین به شما کمک نمیکنیم تا فرزندان خود را کنترل کنید و به فرزندانتان نیز کمک نمیکنیم که حمایت همه جانبه شما را به دست بیاورند. ما به شما کمک خواهیم کرد نقشی را بازی کنید که به فرزندان شما کمک میکند تا خود و زندگی خود را کنترل کنند.